Sa siglo XIX mamamahayag nagkunwari mabaliw upang ilantad labis na pagpapahirap sa saykayatriko ospital

Ito ay walang lihim na ang mga kondisyon ng pagpigil sa saykayatriko institusyon ng siglo XIX ay horrifying. Duktor gumamit ng isang miserableng kahila-hilakbot na mga paggamot na hindi makakatulong ang mga may sakit, at ito ay malamang na labis na pagpapahirap at pang-aabuso, kaysa sa isang tunay na tulong sa mga pasyente.

Mga Sikat na eksperimento Rozenhana isang beses muli pinatunayan na pagdating sa diagnosis, mga doktor ay hindi magagawang makilala sa malusog na mula sa taong may sakit. Just gunigunihin kung gaano karaming mga ganap na sapat at itak malusog na tao ay nakatago sa kahila-hilakbot na lugar kung saan lang nagpunta mabaliw sa kondisyon ng pagpigil at pahirap.

Sa 1887, sa American mamamahayag Nellie Bly binuksan sa publiko ang katotohanan tungkol sa saykayatriko ospital, pagpapanggap mabaliw. Ano ang kanyang naranasan doon at nakita ang isang Amerikano na inilarawan sa mga libro "10 araw sa isang pagamutan ng mga baliw."

Nellie Bly, na ang totoong pangalan ay Elizabeth Cochran (habang kababaihan mamamahayag madalas ay sumulat sa ilalim ng isang pangalan pen), ay sumang-ayon upang magpanggap na mabaliw upang makakuha ng sa mga kababaihan saykayatriko ospital sa Roosevelt Island (pagkatapos ay tinatawag Blackwell). Bago iyon, siya ay nakaupo sa loob ng apat na buwan nang walang isang malaking halaga, inilipat mula sa Pittsburgh sa New York at nais na manirahan sa ang pahayagan New York World sa pinakailalim Joseph Pulitzer.

Sa kanyang aklat, inilarawan niya ang mga sandali kapag ang mga editor nagtanong sa kanya upang siyasatin, "" Paano ninyo iligtas mo ako pagkatapos ay - tinanong ko siya - kapag nakakuha ako doon "

"Hindi ko alam kung - sinabi niya - ngunit kami ay kumuha ng out ka, kahit na mayroon akong sabihin sa iyo kung sino ka, kung ano ang iyong layunin at kung ano ang iyong nagkunwari mabaliw, lamang upang makakuha ng loob." Gayunpaman, ako ay nagkaroon ng maliit na pananampalataya sa aking kakayahan upang lokohin ang mga doktor, at ang aking editor, at kahit na higit pa kaya. " Nellie ay hindi kahit maghinala na ito ay magagawang hindi lamang upang makakuha ng loob, kundi pati na rin upang baguhin ang kanilang buhay matapos ang kung ano ang kanyang nakita doon.

At sa pagkakasunud-sunod upang makakuha ng sa isang mental hospital, Nelly nagkaroon upang maperpekto ang kanilang laro kung ang kabaliwan. Ito ay hindi madaling gawain, dahil ang mamamahayag ay hindi kailanman makikita ang live psihbolnyh.

Ilang araw mamaya, siya ay ensayado sa bahay sa harap ng isang mirror, kahit na tumigil sa pag hugasan. Sa sandaling Nellie ay naging kumbinsido na ang kanyang kumikilos ay kapani-paniwala, siya ay napunta sa isang hostel para sa mga kababaihan sa ilalim ng pangalan ng Nellie Brown at simulan ang iyong pagtatanghal.

Ang lahat ng oras na ito ang mamamahayag natakot na walang sinuman ang maniniwala, at ito ay magpapakita agad.

"Akala ko, Bakit, anong dapat na isang mahirap na gawain - upang lumitaw sa harap ng isang karamihan ng tao ng mga tao at kumbinsihin ang lahat ng tao na ako masiraan ng ulo. Ngayon lang ako nakakita mabaliw, at ako ay walang ideya kung paano sila kumilos. At pagkatapos, ako ay may upang galugarin ang ilang mga psychiatrists na doon na nanirahan propesyon at buhay araw-araw sa contact na may mga nakatutuwang mga tao. Paano ko mai-asa upang pumunta sa pamamagitan ng lahat ng mga espesyalista at upang kumbinsihin ang mga ito na ako ay baliw? Natatakot ako na hindi magagawang upang linlangin ang mga ito. "

Nelly matagumpay na nagdahilan sakit sa kaisipan at amnesya at dumating sa isang saykayatriko ospital sa Blackwell Island. Woman gaganapin sa ospital lamang ng 10 araw, at kung ano ang kanyang nakita doon, ito plunged sa pagkabigla. Kung ang mamamahayag ospital ay ganap na malusog at sapat na tao, pagkatapos siya ay patuloy na natatakot at nalulumbay. Sa kanyang aklat na siya ay naglalarawan nang detalyado ang lahat ng mga labis na pagpapahirap na naranasan ng mga kapus-palad mga pasyente.

• Ang mga pasyente ay patuloy na nag-iingat sa malamig na, ay nanginig sila at nakiusap na bigyan ang mga ito mainit-init na damit.
• Ang mga babae ay patuloy na nasira ng kung hindi nila sundin ang mga order.
• Nelly nabanggit din na ang mga paraan sa seguridad laban sa kababaihan ay absent. Nagkaroon ng sunog sa gusali, ang mga pasyente ay burn buhay sa kanilang mga kuwarto, dahil walang sinuman ang sana ay nagpunta upang i-unlock ang mga ito.
• Ang mga pasyente na ay itinuturing na mapanganib, naka-link sa pamamagitan ng mga lubid sa halip ng tamang pag-aalaga.

Ang isa sa mga pinakamalaking pagsubok sa mental hospital ay ang pagkain.

Ang mga pasyente ay ibinigay iced tea at tinapay na walang butter, na kung saan ay simpleng hindi nakakain, ang karne ay nasira, at ang pag-inom ng tubig - marumi. Sa sandaling Nelly nakita ko sa kanilang pagkain spider. Kung pasyente tumangging kumain, sila ay pinalo. Kahit saan ay basura at ang daga na tumatakbo sa paligid.

Kalinisan at tubig paggamot fared kahit na mas masahol pa. Bly inilarawan na ito ay ganap na ginawa sa presensya ng mga natitirang strip at hugasan sa malamig na tubig. "Ang aking mga ngipin chattered, at ang kanyang mga arm at mga binti ay sakop na may goose bumps at asul. Biglang aking ulo isa pagkatapos ng isa pang ibinuhos tatlong mga bucket ng yelo tubig, na tila na maging lahat ng dako - sa mga mata, mga tainga, ilong at bibig. Sa tingin ko ako ay nakaranas ng isang bagay na maihahambing sa kung ano ang isang nalulunod na tao nararamdaman. Kapag nag-drag nila ako, hingal at panginginig, sa labas ng paliguan, ko talagang tumingin tulad ng isang baliw na tao. "

Ang tubig ay marumi, tulad ng mismong banyo, at ang mga pasyente ay ibinigay pangkalahatan ang lahat ng mga tuwalya.

Mula 6 hanggang 8 ng umaga, ang mga pasyente ay nagkaroon upang umupo sa isang hard bench nang hindi gumagalaw. Hindi sila pinapayagang magbasa o magsulat. reporter ang nabanggit maraming beses sa aklat na ang naturang mga kondisyon ay maaaring mabilis at malusog na tao maghimatay. Matapos ang kanyang release, Nellie Bly ay nagsulat ng isang nagwawasak artikulo na ay naging isang pang-amoy at ginawa ang kanyang sikat.

Pagkatapos Artikulo Nelly inilabas ang kanyang mga libro, kung saan sa detalye sinabi tungkol sa labis na pagpapahirap at pang-aabuso na nangyayari sa likod ng sarado pinto ng isang saykayatriko klinika. mabilis na mga libro ay naging isang hit, at bilang isang resulta ng imbestigasyon ng nag-aalala na awtoridad ng lungsod at nagtayo ng isang malaking inquest hurado. Kagawaran ng Pampublikong kawang-gawa at correctional institusyon ay nadagdagan ang badyet sa pamamagitan ng 850,000 dolyar, at ang mga hurado natiyak na mula ngayon lamang sineseryoso masamang tao ay ipinadala sa saykayatriko ospital.

Kasunod, Nellie Bly ay naging kaya kilalang mamamahayag, bilugan ilaw sa mas mababa sa 80 na araw, ito ay nagsimulang upang matuto, at ito makabuluhang interfered sa trabaho. Sa '31 Nelly kasal milyonaryo Robert Simon, na mas matanda kaysa sa kanyang 42 taon. Ng mga periyodista propesyon, siya ay umalis at nagsimulang pangalagaan ang kanyang asawa, na kung saan ay mas mababa sa 10 taong gulang ay hit sa pamamagitan ng isang kabayo. Byuda at nagpunta buwal, Nelly ay bumalik sa panulat. Sa edad na 57 taon, ang sikat na Nellie Bly namatay sa isang ospital sa New York mula sa pneumonia.