Maganda ang buhay, at ang kagantihan para sa kanyang Soviet speculators pera

Laban sa background ng ang kabuuang kakulangan sa USSR mayroong mga tao na nakatira sa "maringal na estilo" - sila ay magagamit banyagang kalakal, mga mamahaling restoran at luxury buhay. hindi nila namumunong posisyon, ay hindi partido manggagawa. Ang mga taong ito ay espesyalista sa iligal na transaksyon ng pera. Ngunit nagkaroon sa kanilang maganda at komportableng buhay, at ang iba pang mga bahagi - ang kaparusahan para sa pera speculators sa USSR ay masyadong mahigpit, sa ilang mga kaso, "ang mga hari sa black market" ay maaaring mawalan ng kanilang buhay.

Ang mga patakaran hinggil sa pananalapi ng mga bayang sosyalista

Ang Unyong Sobyet ay nagkaroon ng isang pinansiyal na sistema kung saan ang mga banyagang pera ay ginagamit lamang sa paggawa ng dayuhang pang-ekonomiyang mga transaksyon. Domestically, ang lahat ng mga kalkulasyon ay natupad lamang sa tulong ng Unyong pera. transaksyon pera ay ang tanging karapatan ng estado at mga mamamayan na may tried upang mapagbuti ang kanilang mga sarili sa tulong ng mga banyagang pera, ito ay awtomatikong magiging mga kriminal. Sila ay tinatawag na "mga tagapagpalit ng salapi".

Noong 1917, ang bansa ay nagsimulang ituloy ang mga taong bumili at magbenta ng mga pera. Sa 1921 siya ibinigay ng isang mag-atas SNK RSFSR, ayon sa kung saan ang lahat ng mga organisasyon at mga mamamayan na ipinagbabawal upang maisagawa ang mga banyagang exchange transaksyon. Kaya, ang Estado Bank ay may Secured isang monopolyo sa ang paggamit ng mga banyagang pera.

NEP panahon

The New Economic Policy ay gumawa ng kanyang sariling mga pagsasaayos. Noong 1922 buwag ang tungkulin ng mga mamamayan na kumuha ng mga halaga ng pera sa mga pampublikong awtoridad. Gayunman, pagkaraan ng isang taon ito nagpunta medyo kontrobersyal atas. Sa isang banda, ito ay nagbibigay ng malawak na mga karapatan upang gamitin ang pera, ngunit sa kabilang ito sanctioned ang pag-alis ng mga panloob na trade. Sa 1927, halos nawala ang pera regulasyon, nagkaroon ng monopolyo ng Bank Estado. Enero 7, 1937 na inisyu ng isang atas, sa wakas ay sinigurado ng isang karapatan ng estado bangko. Ayon sa kanya, mayroong isang bagong item bilang na 25, equating pera pagmamanipula sa mga krimen ng estado sa penal code.

Posters ng NEP

store "Birch" - isang Soviet time warp

Sa panahon ng kakapusan shop "Birch" ay hindi kapani-paniwala oases, nag-aanyaya sa kanyang malawak na hanay ng mga bihirang mga kalakal. Ito ay nangangahulugan na sila ay para lamang sa mga banyagang bisita, at ang lahat ng mga kalkulasyon ay natupad doon sa isang foreign currency o espesyal na mga pagsusuri, na kung saan ay naging ang paksa ng haka-haka.

Ordinaryong mamamayan ng USSR ang lahat ng luho na ito ay hindi magagamit. Bumili ng isang bagay import, kakulangan ay maaaring maging sa tatlong paraan. Ang unang - upang maghawak ng tungkulin ng malaking boss, o maging malapit sa kanya. Ito ay ang pinaka kumikitang mga opsyon. Para sa kategoryang ito ng mga mamamayan ay binuksan sa lahat ng paraan spetsmagaziny at mga distributor.

Ang ikalawang opsyon - isang paglalakbay sa ibang bansa. Ngunit mga residente ng USSR pinapayagang baguhin ang pera ng tulad ng isang maliit na halaga na nagkaroon upang pumili - o mabuhay ng isang normal na buhay at kumain, o upang i-save sa lahat ng bagay, upang bumili at iuwi ang nai-import na item. Bahagyang mas kanais-nais na posisyon ay ang mga taong nagpunta upang gumana sa ibang bansa. Nagkamit pera na sila ay maaaring palitan para sa mga espesyal na mga tseke, na-uwi ng bahay ay maaaring bayaran sa mga tindahan na may-import na mga kalakal.

Kaya tumingin sa loob ng mga tindahan para sa mga dayuhan

Ngunit kung hindi ang unang o ang pangalawang ay hindi isang pagpipilian, nagkaroon lamang ang pinaka-mapanganib - pumunta sa ibunyi sa mga taong nagkaroon ng lihim na-import na mga item sa stock o foreign currency.

Ang mga runners, trotters, bosses at mga mangangalakal

Pera dealers ay mga espesyal na, ang pinakamataas na kasta sa gitna speculators. Sila ay nagkaroon ng pinakamataas na kinikita. Operasyon scheme ay conceived sa bawat detalye, pera pandaraya na kasangkot sa mga pangkat. Sa view ng ang mga kinatawan ng ang mas mababang - "runners" o "trotters". Ang mga ito ay patuloy na sa mga lugar ng pananatili ng mga dayuhang turista, sinusubukan upang hikayatin ang mga ito sa pagbabalik. Halimbawa, ang pagbili mula sa isang mapagtiwala dayuhan daang dolyar sa fixed rate (sa 1970-1980 - ito ay 60 cents para sa 1 dollar), resold nila ang mga ito 10 beses na mas mahal. Netong kita mula sa transaksyon amounted sa isang average ng 500 rubles. Ang nasabing pera Sobiyet manggagawa ay maaaring kumita ng hindi bababa sa 2-3 na buwan.

Ayon sa opisyal na istatistika ng pulisya, malaking grupo pera ay nagkaroon ng isang pagbabalik ng puhunan ng daan-libong mga dolyar sa isang buwan. Ngunit ang parusa sa kaso ng exposure ay masyadong masakit sa tainga. Hanggang sa 60s ang mga perpetrators ay nahatulan sa 8 taon, at pagkatapos ay ang term ay pinahaba sa 15 taon at nagpalabas ng isang batas na nagbibigay ng para sa parusang kamatayan sa 1961.

Ang isang pahayagan clipping sa mga opisyal na exchange rate sa USSR

"Ang mga hari sa black market," at "Ito Rokotoff"

pagpapatupad ng batas mga ahensya ay patuloy na nagtatrabaho upang hulihin ang mga kriminal na kasangkot sa mga banyagang exchange transaksyon. Sa kabila ng maraming maliit na mga kaso ng pag-aresto, administrative parusa, upang mahuli at ilantad ang mga lider ng mga grupo sa loob ng mahabang oras nang walang tagumpay.

"Ang mga hari sa black market" ay matagumpay na disguised, nagbago ang lugar ng mga appearances, inventing sopistikadong money transfer scheme at impormasyon. Ang pinaka-tanyag na malaking pera changers ng Sobiyet panahon ay nagsimulang Jan Roars (aka "Ian Oblique"), Vladislav Faibishenko palayaw na "Vlad" at Dmitry Yakovlev, na ang mga partikular na lupon na kilala bilang "DimDimycha". Lahat ng mga ito ay nagsimula ang kanilang paglalakbay na may masarap na fartsovki, ngunit nagpunta sa ang lasa at pasyalan para sa karagdagang. Nanirahan "mga hari" sa isang malaking paraan - pagtulog hanggang tanghali, kumain sa pinaka-prestihiyosong mamahaling restaurant, bihis sa estilo, boozed, madalas nagbago ng kanilang mga mistresses. Roars ay nagkaroon ng isang natatanging pananaw at palaging nadama sila ay sinusundan. Mahuli ang mga ito ay napakahirap, na kung saan ay kung bakit "Ito Rokotoff" ay naging isa sa mga pinaka mahusay na kilala at mataas na profile na mga pagpapatakbo, ang Sobiyet lihim na pulis.

Ian Roars

Sa nakamamatay na araw Roars umalis sa maleta sa luggage room at nagkunwari na siya nakaupo sa isang suburban tren. Ngunit sa katunayan, siya jumped out ng mga ito sa huling minuto at pagtiyak walang surveillance (na operatiba inalis, upang pumayapa ang mga may-sala) ay bumalik para sa isang maleta na puno ng pera. Sa oras ng isyu sa linya dumating ang tao na may isang pares ng mga kagamitang pang-basketball, na sa katunayan ay naka-out na maging isang KGB agent at wrung kanyang kamay Rokotova sa paghahatid ng maleta sa kanya. Agad-agad dumating upang makatulong sa iba pang mga opisyal ng pagpapatupad ng batas. Mula sa pag-unawa kung ano ang nangyayari at pag-abala mula sa kanyang butasin "Yang Oblique" makagat ang kanyang kamay at sinigawan ang buong station.

Hari ay pinigil matapos arrest at ang kanyang mga accomplices. "Vlad" ay nahuli sa akto, kapag ito natagpuan ang isang malaking halaga ng Rubles at British pounds. "DimDimych" ay pinigil habang pagtanggap ng mga kontrabando parcels mula sa Finland. Sa apartment Rokotoff currency natagpuan sa kalahati ng isang milyong Sobyet rubles. Ang lahat ng tatlong mga mukha pagkabilanggo ng 8 taon, pagkatapos ng karagdagang panahon sa pagsusuri ay nadagdagan sa 15 taon.

Ngunit bagay ay hindi pumunta tulad ng dapat nito. Ang kapalaran ng "hari ng mga itim na merkado," interjected Khrushchev ang kanyang sarili. Ang pagiging sa isang business trip sa West Berlin, ay pinagwikaan niya ang mga lokal na awtoridad sa paglaban sa haka-haka hindi epektibo. Siya natanggap ang sima na ang naturang currency kalakalan saklaw, tulad ng sa Moscow, hindi sa anumang sosyalista bansa. Secretary General Matindi naapi sa pamamagitan ng mga ito. Bumabalik na bahay, tinanong niya sa kanya upang mag-ulat sa lahat ng mga pangyayari ng kaso Rokotoff. Angered sa pamamagitan ng ang laki ng produksyon, na maaaring makakuha ng mga mamamalit ng salapi, siya ay nagsimula sa demand para sa mga culprits ng parusang kamatayan. Sinusubukang upang bigyang-katwiran ang kanilang mga claim, Khrushchev tinutukoy, at ang malaking pinsala na dulot sa ekonomiya, at na ang parusa ay dapat na mahigpit upang walang sinuman ang nangahas na gusto. Ang isa pang tramp card sa kanyang pananalita ay isang sulat ordinaryong manggagawang Sobyet, na diumano'y humingi ng parusang kamatayan para sa mga kriminal. Secretary General criticized ang gawain ng mga hukom, prosecutors, investigators, na kung saan, sa kanyang opinyon, ay masyadong malambot saloobin sa salapi.

Pagpupulong kaso Rokotoff

Suwayin ang pangkalahatang sekretarya walang isa dared - ito ay ang pangatlong beses na ipinadala para sa pagsusuri. Ngayon Roars, Faibishenko at Yakovlev ay sentenced sa kamatayan.