20 Russian films na inirekomenda ng Harvard

Harvard University kamakailan-publish ng isang listahan ng mga pinaka-mahalaga sa kasaysayan ng pelikula, na kasama ng 20 domestic films. Lahat na naaangkop para sa master degree sa pelikula pag-aaral, dapat silang maging sigurado upang tumingin sa. Film kritiko Dmitry Karpyuk ipinaliwanag kung ano ang mga larawan ay kaya magandang at kung bakit sila ay kaya mataas na rate sa Harvard.

"Kino-eye" (1924) at "Man na may Camera Movie" (1928), director - Dziga Vertov

Ito ay hindi malinaw kung paano maaari silang Aaksyunan magkahiwalay. Ang parehong mga pelikula ay tulad ng napakalalim cylinder mago - lahat ng posibleng kunshtyukov at teknikal na tricks ay imbento pabalik sa 20s Vertov, at modernong mga filmmaker humanga at humiram ng mga ito hanggang sa ngayon.

"Armadillo" Potemkin "," director - Eisenstein (1925)

Dean sa mga pinakamahusay na kung hindi ang pinakamahusay na pelikula ng lahat ng oras sa pamamagitan ng maraming mga makapangyarihan kritiko, filmmaker at ordinaryong manonood. Film eksperto ay tiyak na kawili-wili at makabagong mounting snapped sa quotes shooting scene sa mga hakbang Odessa, ngunit isa sa mga pinaka-kapansin-pansin at masakit na imahe sa pelikula - ang paggising ng mga mandaragat ng battleship mula sa mapang-aliping pagtulog pagkatapos nilang sinubukan sa feed ang inuuod na karne. Pagkatapos tulad ng isang itinuturing kung sila ay magsisimulang upang makita ang kakanyahan ng pag-iral nito at sumibol sa bahay-uod ng kawalang-interes at pagsunod. Lahat ang natitira ay kasaysayan, kabilang ang kasaysayan ng sinehan.

"Ayon sa batas," director - Lev Kuleshov (1926)

Sa ganitong film adaptation ng Jack London "Hindi inaasahang" Kuleshov built Yukon sa Moscow River. Ang unang pelikula ay kahanga-hangang halo ng mga taong nagsusuot ng assembly at mahabang mga plano, ngunit bukod doon sa mga teknikal na nuances, siya pa rin ang hitsura ng hindi bababa sa interes dahil sa isang moral na problema - upang ayusin ang mga mamamatay-tao lynching o ibigay ito sa mga kamay ng mga batas.

"Ina" (1926) at "Ang Dulo ng St. Petersburg" (1927), director - Vsevolod Pudovkin

Ang unang film - ang film pagbagay ng Maxim Gorky at isa sa mga pinakadakilang mga nagawa ng Unyong cinema. Mahanghang kuwento tungkol sa isang pamilya ng mga reaksyunaryong ama, rebolusyonaryo anak na lalaki at isang mapagmahal na ina namamatay na may pulang banner sa mga kamay sa ilalim ng hooves ng mount gendarmes. Ang pangalawang - din ng isang pulitikal na pelikula tungkol sa mga pakikibaka ng mga Bolshevik sa mundo ng kapital, ang pagbagsak ng imperyo sa pamamagitan ng mga trahedya ng mga maliit na tao. Ito ay gumagawa ng mga ito hindi lamang ang kawalan ng tunog, ang tawag "Sing, rebolusyon!" At kamangha-manghang paggamit ng maramihang mga exposure, ngunit din ng isang artista, Alexander Chistyakov. Sa isang pelikula, siya ay nilalaro tyrant ama Pan balbas, at sa iba pang mga - ang worker paggabay bagyo Winter Palace.

"Turksib" director - Victor Turin (1929)

Tahimik, dynamic at puno ng enerhiya sa limang-bahagi dokumentaryo, at sa haba ng panahon ng isang oras sa pagbuo ng isang cotton Soviet paraan - sa Turkestan-Siberian Railway. Ito ay kakaiba na ang direktor Victor Turin sa panahon ng rebolusyonaryo taon nag-aral sa University of Massachusetts at bumalik lamang sa 1922, nawawala ang pinakamahalagang oras para sa bansa.

"Rublev" nakadirekta - Tarkovsky (1966)

chronicles ang dakilang icon na pintor ay sa katunayan na may kaugnayan sa almanac pamamagitan ng mga talinghaga storyline, kung saan maaari mong makita at Kristiyano tema, at mga tema ng kaugnayan ng kapangyarihan at sining. Ngunit higit sa lahat, ang pelikulang ito ay nagpapakita, mula sa isang dumi at dugo ipinanganak art. Nasusunog baka, Binulag ng master, sa nakakalat sa gubat, Nikulin, sasakalin kumukulo tar - lahat ng i-out ng isang string ng mga icon sa kulay ang pangwakas na black and white film. Ang bawat isa sa mga ito ay maaaring isaalang-alang para sa isang mahabang oras at mahanap ito lamang ng isang fragment ng na-scan na larawan.

"Lear" nakadirekta - Gregory Kozintsev (1970)

"Sa nababagabag taon ay palaging isang lalaking bulag para crazy ..." Hindi isang gramo ng kasinungalingan sa kumikilos (Juri Yarvet tininigan Zinovy ​​gerdt, lalo na fine), hindi isang solong mahina shot - ang mga pinakabagong pelikula Kozintseva na dahil, sa pamamagitan ng ang paraan, sa harapan ng mga ito mahusay na "Hamlet "sadyang ginawa ang listahan. Ang kakaiba anggulo at mga kumbinasyon ng ilaw at lilim kung nais mong maaari mong makita ang dayandang ng Ingmar Bergman kay Orson Wells at halata pagkakatulad na may "Andrei Rublev", ngunit sa itaas ang lahat ng ito ay ang pinakamahusay na film halaw ng Shakespeare sa kasaysayan ng Russian cinema.

"Earth", director - Alexander Dovzhenko (1930)

Silent film tungkol sa kung paano sa panahon ng kolektibisasyon ng village nagdala ng isang tractor, ang kulak ay hindi tulad nito, at pinatay nila ang isang batang komunista Vasil. Sa pagsasalaysay ay hindi tunog masyadong kapana-panabik, ngunit pagkatapos ay doon lamang ng isang dance Vasil maging malayo mula sa mahusay na kalsada sa gabi, na parang nahuli sa isang larawan ng "enchanted lugar". Ang isang montage eksena ng magsasaka na nagtatrabaho sa field? Ang isang libing ng Vasil, na maging isang malaking pamamahayag, "na walang mga pari at walang clerks" ng "bagong kanta tungkol sa bagong buhay"? Ang isang ulol kulak dance background nananatili sa labas ng lupain ng mga krus? Upang ang buto fusion ng tula at pagiging totoo, Platonov at Gogol lyrical pagtingin sa demolition ng lumang order at ang pagdating ng bagong panahon.

"Ang Cranes Sigurado Lumilipad" (1957) at "balad ng isang Sundalo" (1959), director - Mikhail Kalatozov at Gregory panalo at

Dalawang maganda ang film tungkol sa pag-ibig at digmaan, isa - isang tula sa prosa, ang pangalawang - isang balad, katulad ng nakasaad sa pamagat. Sa karampatan natanggap ang "Palme d'Or" sa Cannes "crane" ay maaaring maging walang hanggan humanga sa paggawa ng pelikula Sergei Urusevsky at tamasahin mukha Tatiana Samoilova. Ang pelikula ay puno ng lyricism ikaanimnapung taon, romansa, bahagi ng clinch sa aesthetics ng Italyano neorealism. Gayunman katamtaman, malambot at puno ng pagkamakatao larawan Chuhraja tungkol naglalakbay kawal na nagpunta sa bakasyon upang makita ang kanyang ina, at nahulog sa kalsada, masakit na sugat at nananatiling nasa puso ng mga manonood nang mas matagal. Gayunman, lahat ng bagay ay subjective.

"Shadow of Nakalimutang Ancestors" (1964) at "The Color of Pomegranates" (1969), director - Sergey Parajanov

"Shadow of Nakalimutang Ancestors" - mahanghang kuwento ng pag-ibig, na kung saan ay mas malakas kaysa sa kamatayan, ang nobelang sa pamamagitan Ukrainian manunulat Mikhail Kotsyubyns'kogo. Maaari itong maging mahaba talk tungkol sa pag-aaway sa pelikula pagano at Kristiyano worldviews at alamat motibo. Ngunit upang tumagos, lamang tumingin sa ang mask para sa pangwakas na libing, ang mga nakamamanghang pagpatay pinangyarihan kapag dugo baha ang lens ng camera ng malaking Yuri Ilienko operator.

"The Color of Pomegranates" - isang kinikita, isang animated na palette ng kulay, tingnan ang panloob na mundo ng isang medieval Armenian makata Sayat Nova. Dito, ang isang lagay ng lupa ay nagbibigay sa paraan upang bumuo ng background, ngunit ito ay hindi maiwasan ang pagpapadala ng mood. Sa Parajanov, tulad ng walang iba pang, ito naka-out upang sumulat ng mga tula sa cinema.

"Alexander Nevsky", director - Sergei Eisenstein (1938)

Oo, propaganda film, ngunit kung ano ang! Kahanga-hangang tanawin Sich, "firm" Eisenstein montage, symbiosis larawan at makikinang na musika ng Sergei Prokofiev. Na mayroong isang sandali kapag abot-tanaw ay lilitaw avalanche ng mga Teutonic Knights at ang tunog ng drums at horns pinalitan nagkagalit majestic, halos mga pari o obispo musikal tema. Ngunit pag-aalala ay, siyempre, hindi kinakailangan - ang likas na katangian ay nasa aming panig, at ang lahat ng mga Germans ay mapupunta sa ilalim ng yelo.

"Ivan the Terrible," director - Eisenstein (1944)

Ito ay ganap na ang lahat - mula sa isang malakas na imahe at Nikolai Cherkasov laro, mga costume at set up ang mga tagapagbantay shot sa dance kulay sa pangalawa, ay hindi tulad ng Stalin at ipinagbabawal upang ipakita ang mga bahagi ng pelikula (ito ay kakaiba na lamang ang unang bahagi ng pelikula ay nakalista). Ngayon ang ilan sa mga nuances ng kumikilos ay maaaring mukhang ng kaunti nakakatawa, ngunit bago ang nasasalat, real mahirap kapangyarihan ng mga larawan mawala anumang mga katanungan.

"Ordinaryong Fascism", director - Mikhail Romm (1967)

Ang isang obra maestra Romm inirerekomenda para sa pagtingin ng hindi lamang documentary filmmaker at film kritiko - isang kumbinasyon ng mga kahila-hilakbot na mga pag-shot, mapang-uyam na voiceover at bravura ng musika ay pa rin ng isang napaka-malakas na epekto.

"Digmaan at Kapayapaan", director - Sergei Bondarchuk (1967)

Ang mga malalaking-scale Sobiyet film at, bilang ito ay maaaring pag-aari, ay tiyak na isang naka-bold pagtatangka ni Bondarchuk film isang napaka-mabigat na Russian klasikong nobelang.

"pag-akyat", ang director - Larisa Shepitko (1976)

Ang mga digmaang pelikula batay sa mga nobelang sa pamamagitan ng Vasil Bykov "Sotnikov" itinaas ni mahalagang moral na tanong, at sa ilang mga punto ay lumiliko sa isang bibliya talinghaga. Music sa pamamagitan ng Alfred Schnittke, laro Gostyukhin, Plotnikov at Solonitsyn at nagdidirekta henyo ng Larisa Shepitko literal dahil ang kaluluwa.

"galimgim", director - Andrei Tarkovsky (1983)

​​"Ang Italian" ni Tarkovsky film mula sa isang screenplay Tonino Guerra Oleg Yankovsky paglalagay ng star na puno ng mga classical na musika, mga scrap ng mga tula, gravitas at hamog na ulap sa literal at matalinghaga kahulugan. Ito ay posible na pag-ibig o hindi sa pag-ibig (pagkatapos ng lahat, ito ay mula dito ay ipinanganak "tarkovschina" palayawin maraming batang direktor film), ngunit sa kasong ito ito ay isang art, nang walang quotes.

"Russian Ark", director - Alexander Sokurov (2002)

Ang pelikula ay tiyak na karapat-dapat ng pansin dahil sa mga pamamaraan na Sokurov gumagawa ng mga pundasyon ng buong istraktura. Oo, ang pelikula ay binubuo ng isa, nang walang pag-mount gluing - sa loob ng kalahating oras ang camera naglalakbay sa pamamagitan ng Winter Palace, "isang kultural na arko" ng Russia, at ito ay hindi bababa nice.